Þá er Kínaævintýrinu alveg að ljúka. Við erum búin að pakka mest öllu dótinu. Ótrúlegt hvað það safnast að manni dótið, við sendum allar bækurnar með pósti, svona aðeins til að létta á þessu. Síðustu viku höfum við verið að kaupa jólagjafir og eru þær allar innpakkaðar, komnar ofan í tösku. Við erum búin að hafa það svakalega gott, það er mjög jólalegt hérna. Mikið skreytt og jólalögin hljóma allsstaðar. Annars er allt svo uppljómað að það þarf nú ekki mikið af jólaskrauti. Samt halda Kínverjar ekkert upp á jólin en eru samt hrifnir af skrautinu og tónlistinni. En á morgun tökum er það flug til London og þaðan beint heim til Íslands og síðan næsta dag heim til Eyja, beint heim í jólin og það verður notalegt.

Addi kom með blað um Ísland fyrir mig handa kínversku samnemendum mínum. Það er búið að vera frábært að sýna þeim, þeir eru flestir búnir að hitta forsetann okkar og hafa mikinn áhuga á landi og þjóð. Þeim fannst bara fyndið þegar ég sýndi þeim á kortinu hvar ég byggi. Finnst skrýtið að velja sér svona lítinn stað til búsetu. Eins fannst þeim fyndið að við skyldum borða lunda, héldu að þetta væru ekki raunverulegir fuglar með þetta nef. Flestir kínversku samnemdur mínir stefna á áframhaldandi nám í Noregi eða Svíþjóð og geta þeir fengið til þess  styrki frá þarlendum stjórnvöldum. Til dæmis fá þeir tveir bestu sem voru í náminu með mér styrki til að dvelja eina önn við Háskólann í Bergen. Ég sé alveg á þeim að Ísland heillar og væri gaman að með nýlegu samstarfi við Fudan yrðu til styrkir handa kínverskum nemendum. Sumir eiga náttúrlega mjög efnaða foreldra að en flestir eru mjög fátækir og hafa komist í Fudan vegna þess að þeir skara sérstaklega fram úr í námi. Þeir hafa enga möguleika á að fara til annarra landa í nám nema þeir fá til þess styrk.

Í gær fórum við hjónin í gönguferð og gengum svokallaða antikleið sem líst er í Lonley Planet. Áður fórum við og fengum okkur að borða og fórum á stað sem ég hef oft farið á í hádeginu og býður upp á mjög sérstaka rétti. Mér fannst ekki hægt að Addi búinn að vera hérna í heila þrjá daga og hafði alveg komist upp með það að borða eingöngu með hnífapörum og skilja matseðlanna. Þetta er ekta staður, matseðillinn eingöngu á kínversku og þú átt að merkja við það sem þú villt. Addi hélt kannski að ég vissi eitthvað hvað stæði þarna en því fór fjarri, þegar við höfum farið þarna þá merkjum við bara við nógu mikið og eitthvað hlýtur að vera ætt. Við fengum eina fjórtán rétti og þeir brögðuðust misjafnlega en Addi borðaði með prjónum og tókst honum vel til. Fyrir öll herlegheitin þurftum við að borga 650 krónur en auðvitað fengum við okkur bjór með. Þá var komið að gönguferðinni og lá leiðin niður í gamla borgarhlutann. Það er margt að sjá en hvimleitt hvað það eru margir sölumenn sem vilja endilega selja manni ekta lolex úr (segja ekki R) eða Gucci, Prada. Endalaust lukka lukka chípa chípa (sem þýðir komdu og sjá það er ódýrt).  Við lögðum leið okkar í mörg hof og það var frábært að sjá þegar þeir eru að fórna gervipeningum og heilum pappahúsum. Auðvitað vöktum við athygli og einum stað þar sem við stóðum þá kom að fólk og var að fara að taka myndir. Addi að sjálfsögðu kurteis, færði sig úr myndinni, en ég vissi alveg að myndefnið værum við og leyfði fólkinu að taka myndir af sér með mér en forðaði mér fljótlega því auðvitað vildu allir fá mynd af sér með mér.

Addi komst til Shanghai á tilsettum tíma, þó svo að brjálað veður hafði verið í Eyjum og Herjólfur hálf bilaður þá náði hann til Reykjavíkur. Stressið hélt áfram í London því vélinni seinkaði frá Íslandi og var alveg í það tæpasta að Addi næði vélinni til Shanghai en hann náði sem betur fer. Eftir að ég hafði náð í hann út á flugvöll, fórum við niður í bæ og ákvað ég að fara með hann á svona nokkuð öruggan stað, sem merkir nokkuð vestrænan stað. Það var komið fullt af jólaskrauti og var lítið sem minnti á Kína þó svo að við sætum beint á móti húsinu þar sem fyrsti flokksfundur Kommúnistaflokksins var haldinn. Addi varð hálf hissa, allir töluðu ensku og hnífapör. Við fengum okkur því göngu eftir matinn og fórum aðeins inn á franska svæðið á sunnudögum er það markaður. Þar er hægt að kaupa alls kyns rusl og drasl og þar á meðal lifandi snáka. Svolítið Kínverskt! En í dag þó fórum við á fatamarkaðinn eða réttara sagt efnamarkaðinn og Adda langaði ekki í neitt, ég fann reyndar sjálf ekki margt þegar ég fór fyrst, en það breyttist. Við enduðum daginn á að fara niður að Bund og að People square. Svakalega mikið af fólki og fólkið horfir svakalega mikið á mann. Addi er ekki enn farin að borða með prjónum og líst ekkert á þá staði sem ég hef borðað á. Við höfum það náttúrlega svakalega gott og erum á þessu líka flotta hóteli. Mikill munur frá Joy Inn þó svo að það hafi verið notalegt að vera þar.