Fyrsti afmælisdagurinn í Kína

Þá er fyrsti afmælisdagurinn í Kína að kvöldi kominn. Það er svolítið öðruvísi að eiga afmæli í Kína. Í fyrsta lagi þá á maður afmæli næstum einum degi fyrr og síðan eru allir manns nánustu mjög langt í burtu. En tæknin er nú orðin svo mikil að ég er nú búin að heyra í fjölskyldunni. Þetta er búin að vera mjög góður afmælisdagur, algjört dekur. Í skólanum var byrjað á að syngja fyrir mig bara eins og maður væri komin í barnaskóla, við lærðum síðan í kínverskutímanum að segja til hamingju með afmælið. Síðan kom enn meira á óvart að það var kaka með kaffinu eftir hádegi. Meira segja með kerti. Í hádeginu fórum við á flottan kantónískan veitingastað, dúkuð borð og alles. Góður matur og svona öðruvísi en á götunni enda mikið dýrari, reikningurinn hljóðaði upp á 300 kr. á manninn. Eftir skóla var haldið í dekur á Dragon fly, þar fór ég í hand- og fótsnyrtingu og kínverskt nudd. Alveg dásamlega notalegt. Hérna eru margar nuddstofur og mjög misjafnar að gæðum. Í mörgum þeirra fer einnig fram vændi. Dragon fly er viðurkennd stofa og er einnig starfrækt í Noregi. Þar er ekki starfrækt vændi og starfsfólkið er sérmenntað í sínu fagi og þetta var toppþjónusta sem ég fékk. Ætla örugglega þarna aftur með ég dvel hérna. Skólinn er alltaf jafn áhugaverður og  það er erfitt að velja rannsóknarefni. Það er svo margt spennandi.

Búðarferð

Það var yndislegt veður þegar ég vaknaði í morgun, heitt og sól. Þegar ég sat úti í morgun og fékk mér morgunmat þá heyri ég í manni koma og þvílíkar ræskingar. Ég hugsaði að núna færi einhver að hrækja og leit á manninn, líklega með þvílíkum svip, en allavega hann hætti við að hrækja og náði í tissjú og spýti í það. Greinilegt að það er hægt að hafa áhrif. En þetta er leiðinlegur ávani hjá fólki hérna þessar eilífu hrækingar. Það eru allir hrækjandi konur og karlar, ungir og gamlir.

Í hádegishléinu þá fór Nancý einn af Kínverjunum með okkur að fá okkur að borða og núna kynntist ég alveg  nýju, súpueldhúsi Kínverja. En það er þannig að maður fær skál og setur í hana það maður vill. Ég setti grænmeti, kjúkling og pasta. Þetta er síðan soðið og maður fær þetta í skál. Bara virkilega gott. Ég setti mynd af súpunni og einnig mynd af Nancý í myndaalbúmið.

Eftir skóla í dag fór ég síðan á það sem kallast feik markaður. Það er reyndar búið að banna þá en þegar þeir eru reknir út á einum stað þá finna þeir sér bara nýtt húsnæði til að opna í markað. Þarna var bara gaman. Ég byrjaði á að kaupa mér Louis Vitton tösku til að hafa í skólann og borgaði reyndar alltof mikið fyrir hana. Heilar 3000 kr. hefði örugglega getið fengið hana fyrir 1500 kr., en ég er alveg ný í þessu prútti. Næst keypti ég matprjóna handa Ásgeiri og Biritu. Pakinn með 6 prjónum svakalega fallegt átti að kosta 4000 kr.  ég keypti tvo pakka á 1200 kr. En síðan gekk þetta bara vel ég fékk mér bakpoka, Prada seðlaveski og skó í einhverju voðalega fínu merki ásamt  Dior skóm. Þá kunni ég sko orðið að prútta Sölumaðurinn sem seldi mér skóna vildi fá sem svara 14000 kr. fyrir bæði pörin, en ég bauð 1000 kr. þá fór hann bara að gráta. Hann sagði mér að fyrir þennan pening gæti hann ekki borgað verksmiðjunni þar sem hann keypti vöruna. Ég sagði honum að það væri ekki mitt mál, ég skyldi bara sleppa því að kaupa skóna ég fengi þá hvort sem er miklu ódýrari á Íslandi. Síðan var þetta svona leikur en ég endaði á að kaupa báða skóna á 2500 kr. og sölumaðurinn var nú bara glaður og ég líka sérstaklega þar sem  það er ekki hlaupið að því að fá skó í mínu númeri hérna. Sölumaðurinn lofaði mér líka að eiga alltaf alla þá skó sem mér langaði í til og lét mig hafa nafnspjald ef ske kynni að hann þyrfti að flytja reksturinn.

Te

Það er mikið drukkið af tei hérna í Kína og getur það verið athöfn að fá sér te. Ég er ekki búin að fara á svona Kínverskt tehús, eins og ég hef séð í bíómyndum en í dag fór ég í tebúð. Tebúðin var nálægt franska hlutanum í Shanghai og var umhverfið allt mjög evrópskt, bara stærra og það eru rúllustigar úti sem maður notar til að geta farið upp á brýr til að fara yfir göturnar. Ég, Lena, Ragnhild og Anna Svea fórum saman. Það kom skemmtilega á óvart að konan sem keyrði leigubílinn sem við tókum er að læra ensku og á meðan á ferðinni stóð æfði hún sig á okkur og jafnframt hafði hún þolinmæði til að skilja kínverskuna okkar. Við sögðum henni allar samviskusamlega frá því hvaðan við værum, ég er búin að æfa mig vel á að segja wú lætsí bindaó (ég er frá Íslandi), en hún hafði aldrei heyrt á það land minnst, en kannaðist bæði við Finnland og Noreg. Þegar við komumst á áfangastað þá byrjuðum við á því að fara á kaffihús sem var bara alveg eins og heima og fengum okkur brauð (sem er yfirleitt ekki á boðstólum) og kaffi. Svakalega gott og svakalega dýrt miðað við verðlagið í okkar hverfi. En eftir að hafa gætt okkur á kræsingunum fórum við að versla og í þessum borgarhluta eru evrópskar stærðir, reyndar mest extra small og small en einnig stærri stærðir. En á milli fatabúðanna rákumst við inn í tebúð og þvílíkar móttökur. Ég og hinar líka vissum ekkert um te. En nú fengum við að vita allt um te. Teið sem stúlkan sagði að væri vinsælast núna og væri svakalega gott fyrir okkur heitir pour (eða hún bar það þannig fram) og er betra eftir því sem það verður eldra og eins er það betra eftir því hvaðan blöðin eru tekin af plöntunni. Það te er ekki gerjað en svart te inniheldur gerjuð laufblöð en ekki það græna. Þetta hafði ég ekki hugmynd um vissi bara að mér finnst jasmín te svo gott. Þessi stúlka sagði mér að jasmín te væri gott fyrir húðina en ég skyldi frekar fá mér hitt. Þetta hitt var reyndar miklu dýrara. Ég þefaði af þessu dýra tei og fann nú bara einhverja graslykt. Stúlkan hefur líklega tekið eftir því að mér þætti ekkert mikið til tesins koma svo hún býðst til að gefa okkur að smakka og kenna okkur að búa til te. Hún tók aðeins af teplötunni og setti í pínkulítinn ketil, setti 90°C heitt vatn yfir laufið sem hún helti af. Sagði að þetta gerði maður alltaf, hellti alltaf fyrstu lögun. Síðan setti hún aftur vatn og síaði teið í könnu sem hún hellti síðan úr í pínku litla bolla. Teið var alveg ágætt en ég fann svo sem ekki mikinn mun á því og bara tei, þá lagaði hún aftur og sagði okkur að þefa af bollunum. Jú þetta var ágætt og telykt af bollunum en ég á langt eftir í að læra að meta hinar mismunandi gerðir af tei. Síðan sagði hún okkur að maður notaði alltaf ákveðinn teketil fyrir hverja gerð af tei. Maður lagar sem sagt ekki jasmin te í katlinum sem maður gerir melrose teið í. Þetta vissi ég ekki, hélt ég væri vel sett með að eiga einn teketil heima. Ég keypti ekkert te í þessari ferð en tók nafnspjald ef ske kynni að lærði að meta te á meðan á dvöl minni stendur.

Morgunlesningin

Eitt sem ég hef aldrei getað vanist í Eyjum er að fá ekki morgunblöðin heim til mín á morgnanna. Það er engin heimsendingarþjónusta á dagblöðum þar sem ég bý, en maður getur nálgast blaðið hjá blaðasölum, sem eru hérna allt um kring. Það er svo notalegt  þegar maður fær sér pönnukökuna á morgnanna og jasmín teið að lesa dagblað. Dagblaðið sem ég les hérna er China Daily, það er gefið út á hverjum degi og fjallar um málefni líðandi stundar jafnt innanlands í Kína sem utan. Það er samt ekki næstum eins þykkt og dagblöðin heima en það kemur ekki að sök, maður les það bara betur. Kommúnistaflokkurinn á dagblaðið og rekur og gefur góða innsýn í hvernig fréttirnar eru túlkaðar hérna. Þetta er alls ekkert lofblað um Kína eins og margur gæti ætlað, heldur er  fjallað um ýmis málefni sem brenna á íbúum landsins, s.s. of mikilli bílaeign, mengun, ójafnrétti og margt fleira. Sýnin er samt önnur en vestrænir fjölmiðlar hafa gefið mér af Kína. Kannski vegna þess að maður er staddur í hringiðunni þar sem hlutirnir eru að gerast.

Það er komið sunnudagskvöld hjá mér

Þetta er búin að vera notaleg helgi. Ég er búin að vera að lesa ræðu Hu Yintao, sem hann flutti á flokksþinginu um miðjan október. En sú ræða mótar stefnu Kínverja næstu fimm ár. En mikið svakalega er hún löng og ekki að undra að hann hafi verið 2,5 klst. að flytja hana. En það er samt erfitt að vera að læra hérna og vera ekki bara eins og ferðamaður. Það er svo mikið að sjá og auðvitað stóðst ég ekki freistingu til að vera einnig í ferðamannshlutverkinu um helgina. Og ég var heppin því í einni af gönguferðum helgarinnar fann ég The Econmist frá 13.-19. október og í því hefti er einmitt samantekt á störfum flokksþingsins, en við nánari skoðum þá var nú ekki mikið á því að græða. Það er nefnilega hvert einasta orð í ræðunni sem skiptir máli. Ég er líka búin að kaupa DVD mynd, en ég hef aldrei vanið mig á að kaupa DVD myndir það hefur alfarið verið Ásgeirs deild,en þær kosta ekkert hérna einungis 50 krónur íslenskar.

Við fórum í gærkveldi í Jin Mo Tower en það er þriðja hæsta bygging heims, við fórum (ég og nokkrir norðmenn) á barinn sem er á 86 hæð og er enginn bar í heimi hærra uppi. Þar fékk ég mér Cosmopiltan, að sjálfsögðu. Til að komast á barinn þarf að taka þrjár lyftur, en maður var enga stund upp, það lá við að manni svimaði lyfturnar fóru svo hratt. Það er verið að byggja hæðstu byggingu í heimi þarna rétt við og á hún að vera tilbúin í desember, en hún er 100 hæðir. Ég er alltaf að verða betri í norskunni og það er bara auka plús að fá æfingu í skandinavískunni hérna í Kína. Ég var bara nokkuð ánægð að í gær var verið að segja brandara á norsku sem kröfðust þess að bera norskuna fram með finnskum hreim,ég skyldi brandarana og þeir voru bara nokkuð fyndnir.  

Við erum líka alltaf úti að borða og það er margt skrýtið sem maður fær. Það er engin eldunaraðstaða þar sem ég bý og heldur enginn ísskápur. Í dag fengum við okkur kjúkling, við héldum að þetta væri hefðbundin grillaður kjúklingur en sjáið á myndinni hvernig hann var og takið eftir gogginum, hann er víst svakalega góður. Það er einnig vinsælt hjá þeim að éta lappirnar ekki bara lærin heldur lappirnar sem eru með nöglum. Það er hægt að kaupa þær hérna úti um allt í matvöruverslunum. Ég hef ekki prófað þær.

Réttur nemenda-aðeins öðruvísi en heima

Síðastliðinn þriðjudag voru kynntar nýjar reglur í Shanghai um bætta fjölskylduráðgjöf til giftra nemenda. Giftir nemendur fá nú fría ráðgjöf og greiða skólarnir hluta fæðingarkostaðs að uppfylltum ákveðnum skilyrðum, giftrar mæður eiga rétt á fæðingarorlofi. Fleiri héruð ætla að fylgja í kjölfarið þar á meðal Yunnan, Jiangsu og Xinjiang.

Fyrir tilkomu þessara reglna var það brottrekstrarsök ef nemendur eignuðust börn. En með þessari nýju reglugerð er nú bannað, að reka gift fólk úr skóla, fyrir það að eignast barn. Haft er eftir skólayfirvöldum að það sé sjálfsagt að fólk gifti sig og eignist börn. Skólayfirvöld eru samt ekki hlynnt barneignum fólks sem er í námi. Nemendur fagna þessum reglum, en telja samt ekki að þær leiði til þess að fleiri nemar kjósi að eiga börn meðan að þeir eru í námi. Álagið í náminu er mikið og flestir þurfa að treysta á framfærslustyrki og það að námsmaður eignist barn getur eyðilagt  framtíð hans. Þessi stefnubreyting stjórnvalda kemur í kjölfar reglugerðarbreytingar í landsþinginu fyrr á þessu ári, en þar var kveðiðá um að fullorðnir nemendur í námi ættu rétt á að stofna fjölskyldu. (Cina Daily 03.11.2007)

Framhaldsnemar í Fudan hafa margir hverjir drýgt innkomu sína með vinnu, en nú hafa skólayfirvöld bannað það. Þeir óttast að vinnan komi niður á náminu og að gæði rannsókna verði ekki eins mikil. Það er því brottrekstrarsök ef nemar vinna með náminu, en á móti þá voru framfærslustyrkir nemenda hækkaðir.   

Strax komin helgi

Það eru sjö Kínverjar í náminu með mér. Þeir eru allir afburðanámsmenn og ætla sér stóra hluti. Það er frábært að hafa þá með okkur vegna þess að þeir gefa manni góða innsýn í hvernig lífið gengur fyrir sig hérna. Samkeppnin hérna er mikil og hefst strax í grunnskólanum, t.d. þá kemur einn af Kínverjunum úr bæ þar sem 8000 nemendur kepptu um að fá að komast í besta framhaldsskólann en einungis var um eitt pláss að ræða og sá sem er með mér fékk það pláss. Þegar kemur að því að þeir geti farið í háskóla þá er gífurleg samkeppni og haldin eru landspróf til að meta hverjir komist inn í hvaða skóla. Það eru 300.000 manns sem reyna að komast í bestu háskólanna en þeir eru þrír, tveir í Beijing og síðan Fudan í Shanghai og 600 fá skólavist. Það gefur augaleið að þeir sem komast að eru allir afburðamenn. Maður finnur það líka þegar maður er með þessum krökkum hvað þau taka sérstaklega vel eftir og hvað þau muna allt sem maður segir. Kínverjarnir eru allir meðlimir í kommúnistaflokkinum enda hefur hann það að markmiði að bjóða ungt afburðafólk í flokkinn. Þeir eru allir virkir í flokksstarfinu sem samt gagnrýnin og hafa mikinn áhuga á vestrænum stjórnmálum. Það gefur náminu mikið gildi að hafa Kínverjana alltaf nálægt og geta spurt þá um nánast hvað sem er og manni finnst allavega að þeir svari sannleikanum samkvæmt. Það er eins með prófessorana sem hafa kennt í náminu hingað til, þeir leitast við að útskýra og svara manni. En auðvitað er maður mikið að leita eftir samsvörun á Kínverska kerfinu við það Vestræna en það er erfitt þar sem kerfin eru svo ólík, byggjast upp af öðrum gildum og hefðum. Kínversku nemendurnir búa margir með okkur á hótelinu og eru innilega hjálplegir, ég þurfti að kaupa mér heyrnatól fyrir tölvuna og þá um leið var boðist til að fara með mér. Ung stúlka fór með mér og leiddi mig í gegnum svæðið til að finna heyrnatól og nákvæmt kort á ensku af Shanghai. Bara þetta atvik að fara með mér til að kaupa,sýndi manni hvað menningin er gerólík því auðvitað vildi hún leiða mig í bókstaflegri merkingu. Ég vissi reyndar frá Áslaugu að Kínverjar eru mikið fyrir að leiðast en það er ekki eitthvað sem við erum vön. Tvær manneskjur sem eru að fara í bæinn leiðast ekki á Íslandi. Hún fór með mér og við fundum það sem við þurftum en það tók tímann sinn, í fyrstu búðinni þar sem voru heyrnartól var ekki hægt að fá að prófa, það taldi hún merki um að þau virkuðu ekki svo var farið búð úr búð til að finna nægjanlega gott kort og heynartól. Það tók tímann sinn og við vorum orðnar svangar, þá kynnti hún mér fyrir skyndibita hérna sem er mjög vinsæll og ég var búin að sjá úti um allt. Þeir eru með tunnur og ofan á þeim er grind þar sem þeir baka sætar kartöflur, maður velur sér af tunnunni og borðar innan úr þeim og mikið svakalega eru þær góðar.

Skólinn hjá mér er ekki um helgar og var ákveðið að til að loka vikunni myndum við öll fara saman út að borða sem og við gerðum. Skólinn var búinn um hádegi og þá var bara að drífa sig í bæinn og núna var haldið í verslunarkjarna með klæðskerum og efnum og hérna er sko hægt að versla. Ég fékk mér ullarjakka og kápu og hlakkar til að sjá hvernig til tekst að sauma þetta. Eins skoðaði ég pelsa og þeir eru svo flottir og kosta svo lítið.

Tveir af kínversku nemunum þurftu að fara út af hótelinu um helgina en þar sem þeir ætluðu með okkur út að borða um kvöldið þá tók það ekki fyrir þá að fara heim svo að ég og Martha, en við deilum klósetti, leyfðum þeim að geyma dótið sitt og bíða hjá okkur.  Skinnin voru bara að bíða allan daginn og voru m.a. að skoða íslensk tímarit sem þeim fannst mjög áhugaverð. Ég sýndi þeim þá einnig nokkrar myndir af heiman þar á meðal af fjölskyldunni og köttunum sem þeim fannst svakalega gaman að skoða. Þau fylgjast sérstaklega vel með því sem maður er að gera og drekka allt í sig, mjög gaman af þeim. Kínverska stúlkan (einmitt sú sem hafði fylgt mér til að kaupa heyrnatólin) fylgdist vel með þegar við vorum að gera okkur klár til að fara út og fannst virkilega viðbjóðslegt að við skyldum vera með meik, sá ekki til hvers, að vera með þennan hvíta eftirsótta lit og fela hann. Hún sagði mér að hún notaði alltaf krem til að vera hvít og finnist mjög gott að vera í Shanghai þar sem hér væri lítil sól. Við fórum á frábæran veitingastað og fengum frábæran mat, þar á meðal mandarín fisk sem er bara frábær, kom mjög á óvart hvað hann var ferskur. Það er gaman að því hvernig þeir bera fram matinn, fiskurinn kom í heilu og logaði eldur úr kjaftinum á honum þegar hann var borinn á borð. Eftir matinn fórum við á rokktónleika. Það er ekki langt síðan, kannski fimm ár síðan rokktónlist var leyfð hérna og hafði enginn af kínversku félögunum farið áður á slíka tónleika en þeim líkaði vel. Enda var bara gaman, tónleikarnir voru haldnir í litlum klúbb á kamunlu (hef ekki hugmynd um hvernig á að skrifa nafnið á þessari götu kamunlu, en ég læri kínverskuna þannig að ég læri að segja orðin og æfi framburðinn við Kínverjana, eitt orð í einu og síðan skrifa ég orðið og hvað það merkir í bók og þegar ég skrifa þá skrifa ég það eftir framburði, það getur enginn notað þessa orðabók nema ég). Þegar við komum var ekki mikið af fólki en köttur eigandans var búin að koma sér vel fyrir í stól. Kötturinn fór á milli fólks og lét klappa sér, ferlega vinalegt. Hljómsveitin var virkilega góð en það er svona spurning hvort veitti meiri athygli hljómsveitin eða við, allavega tóku ljósmyndararnir álíka margar myndir af hljómsveitinni og okkur.

Lífið

Það er allt komið í fastar skorður, ég þekki umhverfið og rata í skólann. Þetta virðist vera alveg frábær hópur sem ég er með og það gefur náminu mikið gildi að hafa Kínverjana með okkur. Það er svo gott að geta spurt þá um ákveðna hluti sem vefjast fyrir manni. T.d. vissi ég ekki að ef Kínverji ákveður að flytja innan Kína þá er það í rauninni eins og að hann hafi flutt í annað land. Kínverjar flytja ekki félagsleg réttindi með sér á milli landshluta. Þannig hefur í Shanghai myndast gífurlega stórt hverfi með svokölluðum innflytjendum,þ.e. Kínverjum sem hafa flutt hingað frá öðrum svæðum. Þetta fólk hefur engin félagsleg réttindi og börnin fá ekki að ganga í ríkisrekna skóla.  Kínverjarnir eru einnig mjög viljugir að sýna manni og kenna manni. Ég er komin með kínverskt símanúmer sem reyndar er ómögulegt að muna þar sem það er svo langt. Það er mjög ódýrt að hringja úr því. Ég hringdi t.d. heim í gær og talaði við Adda í 15 mínútur og það kostaði 300 krónur íslenskar, ég veit ekki hvað það myndi kosta úr íslenska númerinu. Fyrirlestrarnir eru mjög góðir og fræðandi og alltaf mjög góðar umræður á eftir. Aðstaðan sem við höfum er mjög góð. Ég byrjaði í morgun að læra kínversku og veitir ekki af, nú get ég sagt  ni hao og xié xié , sem er munur á morgun læri ég eitthvað meira. Ég lærði einnig að telja á puttunum, aldeilis munur að stærðfræðikennarinn geti notað puttana við talningar, en Kínverjar nota fingurna öðruvísi en við þegar þeir telja, við réttum upp 4 fingur til að tákna fjóra en það skilja þeir ekki, þeir nota önnur tákn og núna geta ég notað fingramál og sagt xié xie sem þýðir takk fyrir.

Matarvenjur

Matarvenjur Kínverja eru allt aðrar en okkar. Ekki bara að þeir borða allt með prjónum heldur borða þeir líka allt annan mat. Á hótelinu er morgunverður og ég er búin að prófa hann og hann er ekki alveg svona eins og ég á að venjast. Þar er engin Petra sem er búin að finna allt til, skera niður ávextina og sneiða ostinn, það er ekki einu sinni ískex eins og í Eskilstuna. Nei hérna er soðið spínat, niðurskorin egg en það er ekkert verið að hafa fyrir því að taka skurnin af áður en þau eru sneydd, nei nei maður á bara að koma þeim upp í sig með prjónunum og skyrpa síðan skurninum út úr sér. Eins getur maður fengið flóaða mjólk svona sæta og heitan djús, já heitan djús eins og kaffi. Ég fór því í morgun aftur á götuna eins og fyrsta morguninn til að fá mér morgunmat. Það er fullt af fólki að elda úti á götu. Í morgun valdi ég að kaupa mér morgunverðin hjá eldri hjónum. Konan stóð við stóra pönnu og var eldur undir henni, svona eins og crepes pönnu. Hún setti deig á pönnuna og kallinn setti 1 egg, þetta var síðan bakað augnablik, næfurþunnt síðan setti konan laufabrauð síðan voru settar á þetta kryddjurtir og engifer og síðan laufabrauð og chili. Volá brotið saman og komin þessi fíni morgunverður. Pönnukaka með laufabrauði og þetta var bara mjög gott. Karlinn vildi auðvitað endilega láta mig hafa heita sæta mjólk en ég þáði hana ekki. Svona morgunverður kostar heilar 15 krónur. Í hádeginu prófaði ég að fara í mötuneytið í skólanum og það sem þeim dettur í hug. Ég fékk svínakótelettu sem er í góðu lagi en að borða hana með prjónum, enginn hnífapör. Það er ekki hægt að taka fituna frá með prjónunum ég reyndi. Nei bara halda með prjónunum og ef þér líkar ekki einhver biti áttu bara að spýta. Síðan þegar maður leit yfir salinn þá voru öll borðin þakin með einhverju sem einhverjum hafði ekki líkað og þá bara spýtt. En maturinn var ekkert vondur.

Andstæður

Ég notaði fyrstu dagana til að skoða hverfið sem ég bý í en það kom að því að ég hafði kjark til að fara út fyrir hverfið og leiðin lá þá niður að Bund og vá þvílíkar andstæður. Þarna er allt í þvílíkum byggingum að ég hef aldrei séð annað eins. Háhýsin eru háhýsi og turnarnir eru ótrúlegir. Sum húsin eru með alveg upplýstar efri hæðir eins og gimsteinar, það er ekki hægt að lýsa þessu þetta er svo mikilfenglegt. Það tekur 10 mínútur að fara niður að Bund frá staðnum sem ég á heima og ótrúlegt hvað það er mikil breyting við það fara þó ekki lengra. Allt i einu voru allir farnir að tala ensku og reyna að draga mann inn í einhverjar búðir sem selja eftirlíkingar af Gucci, Prada og ég veit ekki hvað. Ég lét nú alveg eiga sig að fara með þessum aðilum. Frá Bund ákvað ég að ganga Nanjing götu en það er gata með fullt fullt af mollum, mollum sem í eru sérvöruverslanir. Auðvitað varð ég að skoða nokkrar og á götuhæðinni kemur maður yfirleitt alltaf fyrst inn í skóbúðir og snyrtivöruverslanir. Og vá þvílíkt úrval af skóm og þvílíkt flottir en bara eitt vandamál, Helga Kristín er greinilega eitthvað orðin stórfætt. Þeir skór sem ég hafði áhuga á að máta voru bara alls ekki til í mínu númeri. En ég fann samt eina og þeir eru flottir. Þegar verslað er í þessum verslunum þá er það auðvitað ekki með hefðbundnum hætti eins og við eigum að venjast. Heldur er þetta athöfn, fyrst ákveður maður hvað maður ætlar að kaupa, afgreiðslumaðurinn fylgir manni að kassanum þar sem maður borgar (held reyndar að mér hafi bara verið fylgt því það sást bara á mér að ég kunni ekkert á að versla þarna) síðan þegar maður er búin að borga þá fer maður með kvittunina aftur til afgreiðslumannsins sem lætur mann hafa vöruna og þá er búið að setja hana í poka. Ég skil þetta svo sem með skóna en ég keypti mér í annarri búð spennu og það vara sama fyrirhöfnin við að selja mér hana. Í þessum sérvöruverslunum fer ekki fram prútt. Þegar þarf að fara yfir umferðargötur þá eru undirgöng í þessu hverfi og umhverfið er bara allt allt annað en þar sem ég bý. Verðlagið er líka allt annað